Fikri Demirtaş

Ceylan Bakışlı Uzaklık O ilk bakışın,  ürkek bir ceylanın gözünden süzülen, Gecenin en kuytu vaktinde, sessizliğe düşen bir kor gibiydi. Adın, kır çiçekleri taşıyan hafif bir meltem gibi fısıldadı. Ruhumun derinliklerine usulca işledi. Artık her başlangıç seninleydi, günün ilk ışığı, Bir çiçeğin narin açılışı,  bir yaprağın hışırtısı, Gökyüzüne kanat çırpan bir kuşun özgürlüğü... Her şey sende doğuyor, sende nihayete eriyordu. Beklemek, zamanın boşluğunda bir eylem değil, Varlığımın ta kendisi olmuştu, sabrın dingin nefesi. O kara gözlerin, derin bir sevdanın sonsuz dehlizleriydi. Bir tek bakışın, yüzümde yıllarca sürecek Bir yankıya dönüşüyordu, kalbime kazınan bir iz. Ama mesafeler, kavurucu bir çöl yangını gibiydi, Adımlarımızı yakan,  umudu kurutan bir alev denizi. İmkânsızlık, karanlık bir gölge misali, Peşimizde dolanıyor, aramıza set çekiyordu. Ve o an, hayalimde beliren bir görüntü... Sen, papatya rengi hafif bir elbise içinde, Sanki bembeyaz bulutları...

Uzaklardaki Mavi Ah sen... Gül kokulu düşüm, sürmeli gözlerinle bir bahar uyanmıştı içimde, yılların suskunluğunda büyüyen bir tomurcuk gibi. Şimdi o baharın yerinde kuytularda saklı bir hasret var, bir özlem, dilsiz ve derin. Saçların... O siyah, dalga dalga orman— rüzgârı benmişim de haberim yokmuş. Unutmak diyorum kendime ama ne mümkün! Zihnimde hâlâ o saçların bir gölge gibi salınıyor, bir zamanlar okşadığım her tel şimdi yitik bir ezgi gibi. O kadar içimde ki adın, nefesimle yan yana, ama... bir o kadar da uzak, yıldızlara dokunmak gibi nafile. Yüzün— gülünce gamzelerinde açan gül bahçesi, Gözün— kalbime saplanan ilk kıvılcım, her bakışta alevlenen, beni yakan o tutkulu ateş. tenin— içimi ısıtan bir ilkbahar güneşi, şimdi soğuk, şimdi erişilmez. Ey esmerim, güzelliğin incecik bir dal gibi sallanıyor kalbimde. O kalbin... O uçsuz bucaksız sevgisi çöle dönmüş ruhuma su gibi. Şimdi ben mavi gökten süzülen bir nefes gönderiyorum sana. Aç pencereni, belki rüzgârla taşınır içimde kalanl...