Ceylan Bakışlı Uzaklık
O ilk bakışın,
ürkek bir ceylanın gözünden süzülen,
Gecenin en kuytu vaktinde, sessizliğe düşen bir kor gibiydi.
Adın, kır çiçekleri taşıyan hafif bir meltem gibi fısıldadı.
Ruhumun derinliklerine usulca işledi.
Artık her başlangıç seninleydi, günün ilk ışığı,
Bir çiçeğin narin açılışı,
bir yaprağın hışırtısı,
Gökyüzüne kanat çırpan bir kuşun özgürlüğü...
Her şey sende doğuyor, sende nihayete eriyordu.
Beklemek, zamanın boşluğunda bir eylem değil,
Varlığımın ta kendisi olmuştu, sabrın dingin nefesi.
O kara gözlerin, derin bir sevdanın sonsuz dehlizleriydi.
Bir tek bakışın, yüzümde yıllarca sürecek
Bir yankıya dönüşüyordu, kalbime kazınan bir iz.
Ama mesafeler, kavurucu bir çöl yangını gibiydi,
Adımlarımızı yakan,
umudu kurutan bir alev denizi.
İmkânsızlık, karanlık bir gölge misali,
Peşimizde dolanıyor, aramıza set çekiyordu.
Ve o an, hayalimde beliren bir görüntü...
Sen, papatya rengi hafif bir elbise içinde,
Sanki bembeyaz bulutların arasında süzülüyordun.
O gizli sevdanın en saf,
en kırılgan haliydi bu.
İçimden fısıltıyla dökülen bir çağrıydı:
"Gel ey uzak gülüm..."
Sesin ulaşmasa da, hayalin penceremde dans etsin,
Çünkü gönlümün baharı sensin, tek umudum.
Bu can, seninle yanmaktan çekinmez artık,
Çünkü her alevde senin sıcaklığın var.bugün
Ve her yanış, o imkânsızlığa rağmen,
Sana bir adım daha yakın olmak demek...
Yorumlar
Yorum Gönder