Fikri Demirtaş

En Yakıcı Kor Gözlerinde kaybolduğum o an, Her bakışın, ruhta derin bir yanık. Siyah saçların bir gece, Gülüşün içimde bahar, kalbime vuran sıcak... Öylesine özlemle yanıyorum! Kara gözlüm, sensin bende En Yakıcı Kor. Geceler uykusuz, gündüzler hayalin, Her anım, her nefeste seninle. Teninin sıcaklığı bir düş, kulağımda sesin. Dokunmak hasret, duymak bir nefes gibi. Uzaktan sevmekmiş bu ateş, Görememek nasıl bir hasret? Rüzgâr fısıldasın adını, Kokunu getirsin esinti! Keşke her an yanımda olsan, Dolsun bu boşluk, bitsin bu hicran. Gel, gönlümün tek aşkı, Her nefeste adın, Her atışta kalbimde sen. Hayalde dokunurken ellerin, Gerçekte uzak... Bu yalnızlık dipsiz bir kuyu! Seni gizlice sevdim, Yüreğimdeki o duruşla. Gel, ruhumun çorak toprağına su ver, Aşk yeniden filiz sürsün, En Yakıcı Kor'la çiçeklensin.

BAŞBAĞLAR DESTANI: KANLI GÖLGELERİN AĞITI Ey milletim, dinle şimdi bu acı çığlığı, Toprak dile geldi, gökler ağladı o geceyi! 5 Temmuz 1993, bir tarih ki kara, Başbağlar'a çöktü alaca karanlık, zifiri bir yara. Bir kefen gibi sardı köyü, dumanlar göklere yükseldi, Ay ağladı hıçkırıkla, yıldızlar kanlı yaş döktü, Bülbül figan etti gül dalında, sesi boğazında düğüm düğüm kaldı, Otuz üç pınar kurudu Başbağlar'da, canlar susuz, susuz ağladı. Yer ağlar, gök ağlar, ciğerimiz karalar bağlar Başbağlar! İmamın gür sesiyle okuduğu o mübarek ezan, Köyün dağlarında yankılanırdı bir ilahi nefesten farksız her zaman. Ne oldu da o gün, kuduz sürüsü satılmış köpekler saldırdı, Birer hain gölge gibi, camiyi yıktılar, ezanı susturdular. Minberler boynu bükük kaldı, mihraplar kan ağladı, Otuz üç telli turna uçtu Başbağlar'dan, geri dönmemecesine ebediyete, Yer ağlar, gök ağlar, ciğerimiz karalar bağlar Başbağlar! Gözleri kan bürümüş, elleri kana batmış caniler, Köyde ne varsa yıkt...

Fotoğraf videodan alıntı Madımak ve Başbağlar: Hâlâ Kanayan Yaralarımız 2 Temmuz 1993, Sivas Madımak... Karanlık güçlerin kışkırtmasıyla harekete geçen gerici güruhun hunharca saldırısıyla, insanlık alevlere teslim oldu. Bir otelde canlar yanarken, çaresiz bakışlar altında kayboldu umutlar. Henüz bu derin yaranın acısı dinmemişken, sadece üç gün sonra, 5 Temmuz 1993 akşamı Erzincan Kemaliye'nin Başbağlar köyü kanlı bir vahşete sahne oldu. Savunmasız köylüler kurşun yağmuruna tutuldu, masumiyet katledildi. Madımak'ta dinci terörün, Başbağlar'da ise bölücü terörün ateşi düştü bu topraklara. Dökülen, ayrım gözetmeksizin Türk halkının kanıydı. Bu iki kara gün, ne yazık ki devletin tarihine bir utanç lekesi olarak kazındı. Ne acıdır ki, Türk, Kürt, Alevi, Sünni ayrımı yapmadan, bu vatanın her bir ferdi olarak, Madımak'ta yakılan canların ve Başbağlar'da kurşunlanan masumların acısını aynı anda, aynı yürek yangınıyla hissetmeliyiz. Bu iki katliama ...