SONBAHARIN SESSİZLİĞİ

Gri bulutlar gökyüzünü örtüyor, 
rüzgarın sesi yalnızlığın ezgisi gibi. 
Toprağa düşen yapraklar ayrılığın vedası,
 sonbaharın sessizliği yankılanıyor duyguların içinde.

Güz soğukluğu başladı, yapraklar hüzünle dökülüyor. 
Yalnızlığın soğukluğu içimi sarhoş etti, 
sesin dökülüyor kulaklarımda. 
Anılar ve acılar bir yerlere sığmıyor.

Ayaklarıma gazelin sesi vuruyor, 
hazan renklerinde kayboluyorum.
 Rüzgar kokunu getirdi, hasretin izleriyle doluyorum. 
Kanadı kırık kuşlar konuyor kalbime.

Yüreğime ince bir sızı düştü, yokluğun acısıyla üşüyorum.
Sararan solan yapraklar uçuşuyor, 
bulutlarla dans ediyor düşlerim.



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Haceli: Malatya'nın Efsanevi Divanesi

Arguvan'da Lezzetin ve Geleneğin Buluştuğu Gün: Yöresel Yemek Yarışması Coşkusu

Fırat'ın Kıyısında Bir Zaman Yolculuğu: Gerger'in Saklı Köyleri