SENSİZ EYLÜL

Sensiz Eylül

Sensiz Eylül'ün son gecesi, ay ışığına boyanmış,

Gözlerim seni arar, boşlukta bir yıldız misali.

Oysa yıldızlar dokunurdu saçlarına,

Şimdi yalnızlık, serin rüzgârla yüzümde aşkının sessiz kokusu.

Hatırlıyorum, ocak başında kızaran yanaklarını,

Gamzelerinde açan güller, gülüşünle can bulurdu.

Sözlerin, yüreğime düşen bir kor gibi yakardı beni,

Şimdi geriye yalnızca küller kaldı, soğuk ve sessiz.

Güz yaprakları gibi dökülüyor hayallerim,

Savruluyor birer birer, senden uzak düşen her an.

Bahçede bir gül ağacı var hâlâ, kokunla dolmuş her zerresi,

Ama sen yoksun, o koku şimdi solmuş sanki.

Yağmur damlaları, gözyaşlarımla kardeş olmuş,

Her biri, seninle geçen günlerin izini sürüyor.

Gözlerim, ışığını hâlâ senin için arıyor,

Kalbimdeki yangın, aşkının ateşiyle yanmakta.

Birlikte yaşadığımız her anı, ebediyete kazınmış,

Sen, aşkımın tek yıldızı, sonsuzluğa ışık tutan.

16 Eylül 2024, Malatya

Sonbahar  fotoğrafları  arşivimden 

Bostanbaşı - Yeşilyurt