Sensiz Sonbaharlar

Fotoğraf:Arşivden

Bostanbaşı( Barguzu) Yeşilyurt - Malatya

Güz gülleri açtı, sevgilim,

yine sen varsın aklımın her köşesinde.

Sararan yapraklar dökülüyor birer birer,

tıpkı umutlarım gibi, solgun ve sessiz.

Kayısı ağacının solgun yaprakları arasında rüzgar hüzünlü bir melodi çalarken,

teninin kokusu düşüyor burnuma,

ve saçlarına sarı, kızıl yıldızlar yağarken,

gözlerimde aşkın o eski ışıltısı,

sanki hâlâ orada.

Bakışlarımız kaybolurdu gökyüzünün derinliğinde,

mavinin en uçsuz bucaksız yerinde.

Şimdi tek başımayım,

bahçemiz sessiz,

ve yüreğim bir kırık ayna parçası gibi dağılıyor

Her nefeste adın bir yangın gibi sarıyor içimi

Ne çok severdin gazellerde yürümeyi,

ellerin ellerimdeyken.

Şimdi yüreğimde yankılanan tek şey,

senin sesin, her an daha uzak ama bir o kadar yakın.

Birlikte dinlediğimiz o şarkıyı mırıldanıyorum usulca,

“Benim gönlüm sarhoştur, yıldızların altında...”

Bu sekizinci sonbahar,

ve sensiz geçen her gün bir ömür kadar uzun.

Gözlerim gökyüzüne açılan pencereler, yağmur yağıyor içime