Dünya Kültür Mirası Nemrut
Dünya Kültür Mirası Nemrut
Gün doğmadan önce, sessizliğin içinde,
Malatya’nın, Adıyaman’ın topraklarından,
Bir yolculuk başlar, zamana karşı.
Nemrut’a doğru, tarihin derinliklerine,
Adımlar atılır, yollar aşılır, dağlar geçilir.
Gözler ufukta, heyecanla bekler,
Nemrut’un zirvesi belirir,
Gizemli, heybetli, tanrıların tahtı.
Zirvede, taşlara kazınmış heykeller,
Geçmişin yankıları fısıldar rüzgârla.
Güneşin doğuşu, batışı,
Gökyüzünü boyar renk cümbüşüyle.
Nemrut Tümülüsü’nde,
Tanrıların huzurunda,
Bir an biriktirilir,
Ömür boyu unutulmaz bir hatıra.
Ey Nemrut, gökyüzüne uzanan kadim zirve,
Kommagene’nin kutsal bağrında,
Efsaneler taşlara fısıldanır.
Kral Antiochos’un buyruğuyla yükselen,
Tanrı heykelleri, rüzgârın şahitleri.
Aslanlar, kartallar, ebedi nöbette,
Sessizce bekler geçmişin yankısını.
Kommagene, bereketin tanrıçası,
Başı taçlı, kofili, kutsal örtü,
Toprağın, doğurganlığın sembolü,
Kadınların gücü, ana sevgisi.
Ve kofi, başların tacı,
İpekten dokunan gelenek,
Renk renk desenlerle süslenen zaman.
Başlarda bir anıt,
Mezopotamya’nın kalbinde,
Binlerce yıllık bir miras,
Kommagene’den uzanan bir bağ.
Güneş doğarken, tanrıların şafağı,
Gökyüzü renk cümbüşüne bürünür.
Nemrut’ta bir an,
Taşların yüzünde tarihi bir tebessüm.
Kadınlar, güneşi selamlar,
Anadillerinde,
Duasıyla, niyazıyla, kofisiyle.
Türkçe kardeşlik, barış türküleri, şarkıları,
Kürtçe Klamlar - dengbejler,
Süryanice Zmirto - Suryoyto, Ermenice Yerk U Bar,
Anadillerden söylensin, yankılansın.
Renkler solmasın bu kadim topraklarda,
Kültürler yaşasın, bin yıllar boyunca.
Güneş batarken, bir hüzünlü veda,
Gökyüzü yine renklenir, bu kez alacada.
Taşlarda altın sarısı, bir anı,
Ve akşam çökerken dağa,
Yıldızlar altında,
Tanrılar sessizce uykuya dalar.
Gökyüzü suskun, rüzgâr yorgun,
Nemrut’ta bir gün biter, bir ömür hatırası kalır.
Taşların dilinden dökülen hikâyeler,
Binlerce yılın izi,
Bu kutsal dağın eteklerinde,
Bir miras, bir hazine,
Geleceğe uzanan bir köprü.
Ey Nemrut, sen ki zamanın ötesindesin,
Tanrıların tahtı, insanın hayali.
Seninle bir gün, bir ömre bedel,
Seninle bir an, tarihe dokunuş.
Bu toprakların sesi,
Bu dağların nefesi,
Seninle yaşar, seninle soluk alır.
Nemrut’un kutsal mirası,
Taşlara kazınmış bir tarih,
Gökyüzüne uzanan bir hayal,
İnsanın, tanrıların buluştuğu yer.
Bu yolculuk bitmez,
Bu hikâye hep sürer,
Nemrut’ta bir gün, bir ömür,
Tarihin sessiz tanığı olarak kalır.
‐-------‐-----------------‐------------
Fotoğraf Galerisi:
Arguvan - Atma Aşireti
( Kofi, Kum, Fes)
Fotograf: Fikri Demirtaş
Nemrut’ta Başında Kofi Kommagene Ana Tanrıça Heykeli
Yorumlar
Yorum Gönder