Zeytin Karası Gözlerin Tutsağı

Gece vakti uyandım, içimde bir özlem vardı,

Seni düşündüm ansızın, kalbimde bir yara vardı.

Kokun geldi burnuma, leylakların nefis kokusu,

O zeytin karası gözlerin, ruhumun tek umudu.

Gözlerin zeytin karası, gecenin koynuna saklanmış,

Ruhumun derin dehlizlerine işleyen bir yangınmış.

Baktıkça kaybolurdum o karanlıkta, yok olurdum,

Tutsak kalırdım kirpiklerinin keskin kalesinde, 

Gözlerin zeytin karası, sanki birer yıldız, gecenin en koyu anında parlayan.

Baktıkça bağlanırdım o ışıltıya, esir düşerdim kirpiklerinin uzun gölgesinde.

Gözlerin zeytin karası, birer ayna, ruhumu yansıtan.

Baktıkça kendimi görürdüm o aynada, hüküm giyerdim kirpiklerinin sonsuz mahkemesinde.

10 Şubat 2025

Bostanbaşı, Yeşilyurt / Malatya