Kayısı Çiçeklerinde Saklı Gamzeler

Malatya’nın bahçesinde,

gölgesi düşmüş dallara uzun saçların

geceyi dokuyan bir nehir.

Kömür karası gözlerin,

körpe çiçeklerin üzerine yağan yağmur;

her damlada sızıyor adın,

her damlada gamzelerin açıyor içimde.

Aşkın rüzgarında savrulan, kalbime dolanan saçların

Beydağı'nın esintisiyle,

kıskanır kayısı çiçeklerini,

tenimde bir fırtına,

içimde baharı uyandıran bir yangın…

Kiraz gibi dudaklarında gün batımı,

güneşin son ışıklarıyla parlayan

ateşten bir davet…

Baktıkça yanarım, yaklaştıkça eririm.

Fırat’ın kıyısında bir türkü söylenir,

sessizce dudaklarına uğrayıp

gamzelerinde gülümser,

sonra kale duvarlarında kaybolur.

Bir bahar sabahı topladığım çiçekler kadar

kırılgan sözcüklerim

avuçlarında eriyen buz,

sıcaklığınla yarılmış toprak.

Sana bıraktım en tatlısını meyvelerin,

gamzelerinde gizlenen gülüşünle

hüzün bile bahara dönsün diye…

Ama yine de geriye kalan:

bir dalda çiçek,

bir dalda duman…

bir dudakta yangın…

11 Mart 2025,Malatya

Fikri Demirtaş