Beyaz Gece ve Mavi Düş

Beyaz Gece ve Mavi Düş

Malatya'nın kalbinde,

karın sessiz mucizesiyle örtülmüş bir gece.

Kar taneleri düşüyor gökyüzünün kirpiklerinden 

tane tane, bir rüya gibi.

Ve sen...

Bir sıcaklık yayılıyor içime,

bu beyazın ortasında.

Bahçede hayalin duruyor

ince bir sis gibi,

Gümüş ışıltılarla bezenmiş saçının tellerinde, 

Sanki beyaz kelebekler usulca kanat çırpıyor,

sanki düşlerimin içinden geçerek.

O karedeki ceylan bakışınla

bir anda tutuşuyor yüreğimin yarısı.

Gözlerim, yoluna çizilmiş bir harita

bekleyişim…

zamandan azade,

bir ömrün ağırlığında.

Ne sen geldin o yoldan,

ne de yürümeye cesaret etti ayaklarım

sensizliğe…

Maviler içinde bir hayal gibi

karın beyazında süzülen peri…

her adımın,

sessizliğin kalbine işlenmiş bir melodi.

Bir zarafet ki

ancak kar taneleri bilir böyle narin olmayı.

yasak bir ilahi sanki.  

Her adımın sessizliğe nakşedilen bir ezgi,

Zarafeti kar tanesi kadar narin, o kadar uzak.

Ve sen,

sürmeli gözlerinde saklı o karanlık deniz –

her bakışında batmaya razıyım.

Seni gördüğüm an,

bir bahar

gecenin bağrını yırtar gibi

ışık olur yüzümde.

İpek saçların…

geceyi rüzgâra emanet etmiş,

omuzlarından dökülen

simsiyah bir şelale.

Her teli,

ayrı bir şiir,

ayrı bir sır.

Kara gözlüm…

bu beyaz gecede,

ben

saçlarının siyahına,

gözlerinin derinliğine

düşe düşe

aşkın en dibine varıyorum.

Malatya, 12 Nisan 2025