Fikri Demirtaş

Ceylan Gibi Yıllar sonra bir ceylan gibi belirdin,   Bir rüyadan uyanmışım sanki.   Getirdiğin o bahar esintisi,   Kalbe değen bir meltem, bir fısıltı...   İnce ince titredim,   İlk aşk gibi, ilk dokunuş gibi.   Kalbin titreyen sızısı,   Şimdi seninle yeniden buluştu.   Siyah gözlerinde kayboldum,   Gamzende açan gülün kokusunda.   Her nefesin,   Yüreğime düşen kor ateş oldu.   Kimsenin bilmediği bir sır gibi,   Sadece seninle duyulan bir şarkı.   Gizli sevdam özledim seni, Gözlerim yollarda kaldı,   Hasretinle yoğrulmuş...   Sürmeli bakışlarını sal da gel,   Dalgalı saçlarını savur da gel.   Biliyorum geleceksin,   Sensiz geçen her saniye, kalbimin atışıyla yankılanıyor

Kaz Dağları'ndan Bir Ceylan Zeytin ağaçlarının fısıltısında, bir ceylan süzülür yamaçlardan. Nazlı adımları toprağa değdikçe, sessiz bir ezgi yayılır. Gün ışığıyla siyah saçları birleşir, ela gözlerinde Küçükkuyu'nun mavisi. Her dokunuşu bir sevda tohumu, filizlenir o toprakta. Gamzelerinde pembemsi güller açar, kokusu zeytin yapraklarına karışır. O an, beyaz kanatlı kazlar süzülür denize doğru. Kanat çırpışları Afrodit’in aşk dansına eşlik eder. Büyülü gözler Akdeniz’in engin mavisiyle buluşur. Zeytin ağaçları sessiz şahittir bu aşka, gönüller coşar, zaman durur. Akşamın altın öpücüğü denizin yüzüne düştüğünde, sahile vuran her dalga, bir lirin telinden dökülen ebedî bir nağmedir. Ve ceylan, hâlâ zeytin kokulu yamaçlarda, kalbi Ege'nin türküsüyle atar, aşkın izini sürer.