Kaz Dağları'ndan Bir Ceylan
Zeytin ağaçlarının fısıltısında,
bir ceylan süzülür yamaçlardan.
Nazlı adımları toprağa değdikçe,
sessiz bir ezgi yayılır.
Gün ışığıyla siyah saçları birleşir,
ela gözlerinde Küçükkuyu'nun mavisi.
Her dokunuşu bir sevda tohumu,
filizlenir o toprakta.
Gamzelerinde pembemsi güller açar,
kokusu zeytin yapraklarına karışır.
O an, beyaz kanatlı kazlar
süzülür denize doğru.
Kanat çırpışları Afrodit’in aşk dansına eşlik eder.
Büyülü gözler Akdeniz’in engin mavisiyle buluşur.
Zeytin ağaçları sessiz şahittir bu aşka,
gönüller coşar, zaman durur.
Akşamın altın öpücüğü
denizin yüzüne düştüğünde,
sahile vuran her dalga,
bir lirin telinden dökülen ebedî bir nağmedir.
Ve ceylan,
hâlâ zeytin kokulu yamaçlarda,
kalbi Ege'nin türküsüyle atar,
aşkın izini sürer.
Yorumlar
Yorum Gönder