Bir Ceylan Sessizliğinde Gelen Aşka…

Seher vakti…

Gökyüzü ince bir tül gibi

Ufukta gümüş ışıklarla çözülürken

Yolunu gözlerdim sessizce.

Ne güzel hayaller kurardım o vakit,

Rüzgârın taşıdığı umutlarla süslenmiş.

Maviyle turuncunun ışığında bir kelebek gibi

Süzülürdün penceremin önünden,

Gözlerin bir ırmak gibi akardı içime,

Sonra kaybolurdun göğün maviliğinde —

Bir düş gibi, bir nefes gibi...

Ne imkânsızlığını düşündüm,

Ne de bu sevdanın sonunu.

Sadece bilirdim;

Bir yerlerde sen vardın

Ve ben, her damlada seni arardım.

İstanbul’da, senden çok uzaklarda,

Yağmur yine ince ince yağıyor şimdi,

Boş sokaklarda yağmurun şarkısını dinleyerek yürüyordum.

Siyah dalgalı ıslak saçlarını hatırlıyorum.

O gün…

Sessizce gelmiştin, ürkek bir ceylan gibi,

Titreyen dudaklarında sessiz bir gülüş vardı.

Sen aklıma geldin yine,

Ve ben seni özledim,

Tüm varlığımla, tüm yalnızlığımla.

Beni esir eden

sürmeli gözlerin

Gönlüme düşen bir kara sevda oldu,

Ne zaman unutmak istesem

Gözlerin hep karşımda, içimde parlıyor.

Seni unutmam mümkün değil,

Çünkü her seher adını fısıldıyor bana.

Karagözlüm,

Adın bile yüreğimin yankısı artık.

İstanbul, 14 Ekim 2025

Fikri Demirtaş