Rüzgâra Fısıldadım Adını

Bir ceylana esir düştüm,

bir çift sürmeli göze…

Uzaklardan baktım hep —

yüreğimle,

bir sır gibi içimde büyüttüm.

Yalnızlık,

ağır ağır çöktü içime.

Her sabah adınla uyanır,

her gece özleminle yanarım.

Sen —

aklımın ilk ve son cümlesisin.

Gözlerimde sakladım suretini,

bir giz gibi,

bir dua gibi…

Zaman ördü aramıza duvarlarını;

ellerim dokunamadı ama

kalbim bin kez sarıldı sana.

Ey o görünmez yazgı,

belki bir rüzgârın kanadına

adını yazardım;

belki bir yolun taşına

gölgeni düşürürdüm.

Şimdi ise,

yüreğimin derin kuyularında

özlemin uğulduyor.

Adını fısıldıyorum rüzgâra —

bir sır gibi gelsin kulağına.

Sensiz geçen her gün,

bir ömür kadar uzun,

bir zindan kadar karanlık.

Senden ayrı yaşasam da

gönlüm sana düğümlü.

Üşüyen kalbim,

hasretinle yanarak,

seninle nefes alıyor hâlâ.

Fikri Demirtaş

Malatya, Kasım 2025

Fikri Demirtaş