ADINI YİTİREN OKUL Akçadağ Köy Enstitüsü

Sevgi Yolu

ADINI  YİTİREN OKUL 

Her mevsimde bir başka güzellikler yaşanırdı  Akçadağ Öğretmen  okulunda

Çocukluk ve gençlik anılarımın uçuştuğu  yerlerde dolaşıyorum .

Kulaklarımda kampana,

Sesleri

yeri göğü uyandırırcasına çalıyor adeta

- Tan tan tan tan!..

Biz horonlarla, 

halaylarla eğlenirdik.

Birlikte söylerdik

marşlarımızı.

Türkülerimiz

yankılanırdı gökyüzünde ...

Gönderinde bayrağımız nazlı nazlı dalgalanırdı.

Işığıyla onlarca yıl aydınlatmış onbinlerce öğretmeni...

Rüzgâr sürüklüyor, 

bahçede 

bir öğrencinin adını,

defterden kopan sayfadan bir dalını

Ağaçları kurumuş 

Heryer  sahipsiz. Yağmalanmış harabe.

Yıkılmış, yanmış,

kül olmuş binalar...

Bozkırın ortasında 

okulun  mezarlığı, 

Onlarca öğrenci, öğretmen, personel ve aileleri  yatıyor.

Sessiz ve sedasız kendi halinde yapayalnız.

Solgun ay ışığında seher yeli ağıtlar yakıyor.

Sevgi yolunun

Arnavut kaldırımlı taşları da sökülmüş.  

Bağrına zehirli bir hançer vurulmuş adeta...

Öğrencilerin yaptığı damgalı kızıl tuğlalarda saklı  nice anılar...

Okulun her yerinde

İmece, 

yürek çarpıntısı var 

her duvarında, 

her tuğlasında, 

her kerpicinde. 

Vahşice

katlediliyor, 

katlediliyor,

yok ediliyor.

Anıları yok edilen

binalar kızıl kanlar  içinde. 

Akçadağ Köy Enstitüsü  yerleşkesi toz toprak içinde.

İstasyon  yolunda

suları  kurumuş çeşme başında ;

Damla damla süzülürken 

göz yaşlarım

yıkık duvarlar arasında.

Gök yüzü  de ağlıyor yağmur damlalarıyla...

Bırakıp okulumun

Bahçelerini ve mavi göklerini, 

geçmişe dönüyorum...

Adını  yitirmiş okul

Karanlıkta bir ışıktı...

Şerif Tekben'den kalma yıldızlar

Silinip gitmişler gökyüzünden

Birer birer...

Fikri Demirtaş   

5 Ekim 2022