Anadolu’da Ceviz Ağaçları ve Yapraklar Arasında Ceviz Bulmanın Sevinci
Hekimhan Dursunlu köyü 400 Yıllık Anıt Ceviz Ağacı
Fotoğraf: Müslüm Mutlu'nun kadrajından
Anadolu’da her mevsim ayrı bir güzelliğe sahiptir; ama sonbahar bambaşkadır. Hem bereketli hem de derin bir huzurun mevsimidir.
Her mevsimin kendine özgü tatları vardır; sonbaharın lezzetleri ise gönüllerde yer eder:
fındık, badem, ceviz, fıstık… kızılcık, muşmula, hünnap, elma, nar, hurma, üzüm ve daha neler neler.
Ormanlarda alıçlar, sumaklar, yemişenler, meşe palamutları, kuşburnuları, kestaneler ve yaban armutlarıyla doğa cömertliğini sergiler.
Malatya’nın Hekimhan’ında, yüksek ceviz ağaçları sonbahar rüzgârlarıyla dans eder.
Ceviz hasadının en doğru zamanı doğanın kendisinden öğrenilir:
Kabuklar çatlayıp cevizler ağaçtan birer birer düşmeye başladığında,
bilinir ki içi dolmuş, lezzeti olgunlaşmıştır.
Genellikle Eylül sonu ile Ekim ayları arasında, ceviz çırpma zamanı gelir.
O günlerde köyleri tatlı bir telaş sarar.
Ceviz çırpma için ağaçlara çıkanlar, uzun sırıklarla dallara vurur,
yeşil kabuklarından sıyrılan cevizler yere düşer.
Bazıları dalların en ucunda kalır,
bazılarıysa rüzgârla savrulup yaprakların arasına gizlenir.
Bir kısmını sincaplar taşır, kargalar gagalar,
ama her biri toprağın bereketine karışır.
İşte o an…
Rüzgârın savurduğu kırmızı, turuncu, sarı yaprakların arasında ceviz aramak,
çocukluğumuzun en tatlı heyecanıydı.
Yaprak hışırtıları arasında bir ceviz bulmak,
sanki gizli bir hazineyi keşfetmek gibiydi.
O hışırtılar, kulağımıza huzur veren bir melodi gibi gelirdi.
Eğilip bir cevizi bulduğumuzda, içimizi anlatılmaz bir sevinç kaplardı.
Sonbahar insana hem yaşamı hem ölümü hatırlatır.
Doğa sessizce kabuğuna çekilirken, yoksulların içini kış korkusu sarar,
ama yine de herkes yaşam mücadelesini sürdürür.
Yalnızlığın, dinginliğin ve düşüncenin mevsimidir sonbahar;
yapraklar hüzünle sokakların, kapı aralıklarının içine dolar.
Yine de sonbahar zariftir, bilgedir.
Vicdanla, emekle yaşamışların huzur bulduğu mevsimdir.
Gökkuşağının bütün renkleriyle doğayı bir tabloya dönüştürür.
Yer gök, sanki bir kartpostal gibi büyüler insanı.
Ressamlar tuvalleriyle, fotoğrafçılar makineleriyle,
şairler dizeleriyle bu mevsimin büyüsünü yakalamaya çalışır.
Güz gülleri son kez açar,
kokularını rüzgâra bırakıp “elveda” dercesine devri daim yolculuğuna çıkar.
Sonbahar, yaşamı derinden hissetmenin,
doğayla ve kendi içimizle sakin bir yüzleşmenin mevsimidir.
Ve ceviz yapraklarının altında, o gizli cevizi bulduğumuzda hissettiğimiz sevinç…
İşte o, hayatın sade ama en gerçek mutluluklarından biridir.
Sonbaharı hissedin;
çünkü sonbahar, güzel yaşamışların en anlamlı mevsimidir.
Yorumlar
Yorum Gönder